Που ήταν πάντα στην καρδιά του κόσμου αυτού, αυτή!
Κι όλο μας σπρώχνει σταθερά,
να πάμε ακόμα πιο μπροστά!
Κάπου να φτάσουμε να φτιάξουμε, να δράσουμε
τις δυσκολίες μας να ξεπεράσουμε!
Που ήταν πάντα στην καρδιά του κόσμου αυτού, αυτή!Κι όλο μας σπρώχνει σταθερά,
Όπως ακριβώς και το νερό, καθαρό κι ορμητικό,
δεν στέκομαι και προχωρώ! Όσα εμπόδια κι αν βρω,
χείμαρρος πάνω στο βουνό, μέχρι το έδαφος να βρω,
ώστε από εκείνη τη στιγμή, ν’ αρχίσω πάλι απ την αρχή.
Αυτό είμαστε. Ορμή από τη φύση μας αυτή,
κι ανοίγει πάντα εκεί που φαίνεται κλειστή.
η ατέλειωτη δίψα κι η ροή μας.
αυτό που κουβαλάμε στην ψυχή μας